Het juiste spreken

We hebben duidelijke afspraken gemaakt. Alleen dingen delen die écht van belang zijn en ons allemaal aangaan. Met deze afspraak durf ik het wel aan: toetreden tot een (buurt) WhatsApp-groep.
Wanneer ik thuis kom uit mijn werk zie ik tot mijn schrik achtentwintig appjes van de buurtgroep. Wat is er aan de hand?! Bij ‘echt belangrijk’ denk ik persoonlijk aan brand, diefstal, inbraak, of moord. Het blijkt allemaal reuze mee te vallen: er is een buurvrouw aan onze groep toegevoegd. De bestaande groepsleden verwelkomen haar één voor één:  smiley’s, duimpjes omhoog, en ga zo maar door. Vandaar die achtentwintig appjes. Hello Sunshine meldt nog even dat de tuin van de buurvrouw zo mooi is geworden. Ook die opmerking wordt uiteraard gevolgd door een tsunami aan smiley’s, duimpjes en leuke grapjes: ‘weten we meteen waar we dit jaar de buurt-BBQ moeten houden!’ (en ik denk alleen: zodra ik de datum weet, weet ik wanneer ik op vakantie moet!). Heel belangrijk dus allemaal. Hetzelfde geldt voor andere groepen waar ik ongevraagd aan word toegevoegd: grappige filmpjes, maffe foto’s: ‘te leuk om niet te delen!’ Ik vraag me al lange tijd af wat er precies sociaal is aan sociale media. ‘Je staat met zo veel mensen in contact!’ zeggen mensen dan. Maar als rare filmpjes delen ‘in contact staan’ betekent, dan wordt het tijd dat we het begrip ‘contact’ herdefiniëren.
Het geldt overigens niet alleen voor sociale media. In direct contact wordt naar mijn idee ook een hoop onzin gedeeld. Vorige week stond een collega aan me uit te leggen dat ze eigenlijk een cup-a-soupje had willen nemen, maar ja, ze had over tien minuten een overleg en dan had ze het misschien nog niet op en dan kon ze het wel meenemen, maar er kwam toch wel een sterke geur vanaf en ze blablabla… ‘Wat een verhaal!’ had ik willen zeggen. ‘Wat had ik in godsnaam zonder deze informatie gemoeten?!’ Waarom denken mensen toch dat iedere gedachte geverbaliseerd moet worden?
In het boek Seeking the heart of wisdom lees ik over het achtvoudige pad, en wel over ‘het juiste spreken’. Zelf dacht ik daarbij altijd aan niet roddelen en niet liegen. In dit boek gaan ze een stap verder. Juist spreken gaat ook over bewust spreken: wat wil ik overbrengen? Is het werkelijk van belang om dit te delen? Help ik anderen met deze informatie? Is de tijd en aandacht die ik van ze vraag, het waard? Ik vermoed dat Boeddha vanuit deze uitgangspunten een duimpje naar beneden had gestuurd bij het zien van de zojuist genoemde (app-)gesprekken.

Bron:
Seeking the heart of wisdom door Joseph Goldstein & Jack Kornfield