Een stad die nooit zwijgt

‘Zijn dat je buren? Hoor je die zó goed?!’
Doorgaans ben ik me er nauwelijks van bewust dat het nooit stil is bij ons thuis. Alleen wanneer bezoekers vragen stellen, hoor ik weer dat de buurvrouw hakken draagt. Dat haar hondje ADHD heeft. Dat GTST begint. Dat Feijenoord scoort, of juist niet. Dat de peuter van beneden zijn zin niet krijgt.
Stilte-puriteinen willen weleens beweren dat deze ‘geluidsvervuiling’ misschien niet bewust waargenomen wordt, maar hoe dan ook zijn sporen nalaat. Ze stellen zich onze geest voor als een harde schijf. Ook als je bestanden verwijdert, blijft er altijd iets achter. Ik hoop dat ze ongelijk hebben, deze puriteinen. Mijn geest moet een puinhoop zijn. Dichtgeslibd met resten van geluidsbestanden.

Vorige week overnachtte ik voor een cursus in De Glind – een klein dorpje in de buurt van Barneveld. De weg ernaartoe is een weg van drukte. Een volle metro, een volle trein, nog een trein en tenslotte een rammelend buurtbusje. Er volgt gepraat met mensen in een kleine ruimte. Tussen de middag maak ik alleen een wandeling. Ik loop de autoweg af en sla een bosweg in. Asfalt maakt plaats voor bosgrond en lantarenpalen voor bomen. Na een meter of vijftig blijf ik staan. Er is hier iets vreemds aan de hand. Maar wat? En dan dringt het tot me door. Het is hier stil. Oorverdovend stil. Ik durf me nauwelijks te bewegen. Bang dat ik met het zetten van mijn volgende stap de stilte verbreek. Ik blijf staan en luister. En in die stilte valt ook mijn interne gekwetter even stil. Heel even is er niets. Een niets dat zich uitstrekt tot in de oneindigheid. En het niets duurt voort tot ik geritsel in de struiken hoor. En iets later een tractor, in de verte.

Misschien is ‘mijn harde schijf’ wel flink vervuild. Maar had ik ooit deze stilte kunnen horen, als ik niet zo bekend was met de geluiden van een stad die nooit zwijgt?   

Aldoor vragend
zal ik aankomen,
daar waar het leven wegklinkt –
een klare zuivere toon
in de stilte.

Dag Hammarskjöld (2007, p. 5)

(Inspiratie)bron:
Hammarskjöld, D. (2007). Merkstenen (tweeëntwintigste, geheel herziene druk). Kampen: Ten Have