Niets beter dan een verlammend hete dag doorbrengen in een koele, donkere bioscoop. De hitte drijft ons naar The biggest little farm. Ver verwijderd van tuinfeesten en voetbalsupporters, teruggetrokken in een stille duisternis, laten we ons meenemen naar de boerderij van John en Molly. We zien uitgestrekte valleien, boomgaarden, biggetjes, kevers, coyotes. Adembenemende zonsopkomsten, zware regenbuien en dampende velden.
Halverwege de film bedenk ik me hoe ver we van de natuur verwijderd zijn geraakt. Ironisch dat ik me daarvan bewust moet worden in een rood pluche stoel in een gekoelde bioscoopzaal.
Als je erop gaat letten, zie je dat we er alles aan doen om de natuur in bedwang te houden, onszelf niet uitgesloten. De aarde is ingericht om het gemak van de mens te dienen. James Lovelock stelt dat de mens voor de aarde een ernstige planetaire ziekte is. De aarde lijdt volgens hem aan uitgezaaide primateritis: een mensenplaag. Hoewel ik mijzelf en mijn soort graag iets hoger inschaal, kan ik hem moeilijk ongelijk geven. Alleen op kleine schaal is het al zichtbaar – op de reling van ons balkon bijvoorbeeld. Hoe vaak ik geen duiven zie met zwaar gehavende pootjes omdat ze ergens in vast hebben gezeten. Hoeveel planten en bomen verdreven zijn voor onze wegen en gebouwen. Alles opdat wij ons makkelijker kunnen verplaatsen en onszelf kunnen beschermen tegen de natuur. De natuur waar we niet zonder kunnen en onderdeel van zijn (al denken we vaak van niet).
Een oud leraar zei van de week: de dieren en de planten zorgen goed voor ons, maar wij zijn slecht gezelschap voor ze. Ik knikte en dacht: laat ons beter gezelschap worden.
Beautiful world intricate web of design
Shadow and light playing out on the land
Billions of years come down to a point in time
Setting the stage for the folly of man*
* Om te beluisteren
Beautiful World – Eliza Gilkyson
