Kraamvisite. Het makkelijkst is als je alles een beetje gestoord vindt. De inrichting, de koffiemokken, de ouders en natuurlijk de baby zelf. Dat je op de weg naar huis, hoofdschuddend, al die vreemde dingen de revue laat passeren en je je even heel goed kunt voelen over jezelf en je eigen leven.
Maar wat als de ouders de liefste ouders zijn die je ooit hebt gezien? Het kind een schoonheid? Het huis fantastisch? Dan heb je een probleem. Met dat probleem werd ik deze week geconfronteerd. De ouders stralen een zacht soort geluk uit. Wat is hun geheim? Ik betrap mezelf op een ongezonde nieuwsgierigheid. Ik neem alles in me op. De tijdschriften op tafel. Het schoonmaakmiddel op het toilet. Het merk van de beschuitjes.
Ik moet terugdenken aan waar ik vorige week over schreef: je kunt overal advies over krijgen, maar op het gebied van goed leven ben je grotendeels op jezelf aangewezen (tenzij je genoeg hebt aan ‘ontspullen’ en drie keer per dag op je yogamat liggen). Vanuit dat licht is mijn ongezonde nieuwsgierigheid niet zo onbegrijpelijk. Als ik een glimp op kan vangen van hoe anderen leven, staan al mijn zintuigen op scherp. Niet dat ik denk dat het merk beschuitjes bepalend is voor geluk, maar je moet het doen met de informatie die te pakken kunt krijgen.
Na het afscheid en het verlaten van het huis, valt mijn blik op de vensterbank. Lichtblauwe gordijnen en een matchende lichtblauwe bloemplot met een cactus. Daarnaast een bord van steigerhout: home sweet home. God zij dank: ik heb iets gevonden om af te zeiken.
Dat verlangen om anderen af te zeiken is denk ik niets anders dan een vorm van onzekerheid over het eigen leven. Daarom roddelen we denk ik ook. Maar in zekere zin is het ook identiteitsvorming. Volgens de filosoof Levinas kom je in de ontmoeting met de ander jezelf tegen. Je ontwikkelt een identiteit doordat je je kunt spiegelen aan anderen. ‘Ik word ik in het aangezicht van de ander.’ Zo kun je dankzij een kraamvisite ontdekken dat je iemand bent die geen behoefte heeft aan een bord van steigerhout in de vensterbank.
Bron
Het citaat van Levinas is afkomstig uit:
Hooven, M. ten (2014). De anderen vormen het ik. Geraadpleegd op 30 maart 2019, van https://www.groene.nl/artikel/de-anderen-vormen-het-ik
