Deze week kreeg ik het aanbod om twee dagen per week te gaan vullen met een onderzoek naar de versnelling van onze cultuur. Ik twijfel. Een collega geeft me goed bedoeld advies. ‘Dit kan je gewoon niet laten lopen. Echt een once in a lifetime. En je hebt toch twee dagen over?’
Ik werk drie dagen per week en bevind me in de bevoorrechte positie dat ik daar van rond kan komen. Maar je houdt het niet voor mogelijk hoe vaak ik moet uitleggen waarom ik ‘maar drie dagen werk’ en wat ik dan ‘met al die vrije tijd doe’. Met een volgepropte week van minstens zes dagen werk hoef je nooit iets te verantwoorden. Maar die twee dagen ‘over’ was nieuw voor me. Over? Dat zei ik gisteren toen ik iemand een krentenbol aanbood: ‘ik heb hem toch over’. ‘Over’ is volgens mij kort voor ‘overbodig’, ‘geen functie hebbende’.
Mijn twijfel houdt aan. Drie dagen werken, twee dagen studeren? En dan in het weekend toch maar vast wat voorbereiden voor de week erna?
Eigenlijk verlang ik naar een beetje leegte in mijn leven.
Ik vul mijn bestaan met talloze verhalen over wie ik ben, wat ik doe en waar ik naar op weg ben. Verhalen over wat goed leven is en wat succes. Verhalen over de wereld en mijn plaats in het geheel.
Het zijn maar verhalen. Ik ben niet het verhaal dat ik over mezelf vertel. De wereld is niet het geordende verhaal dat ik op haar projecteer. We zijn gewoon. We zweven rond in de oneindigheid (en ook dat is alweer een verhaal).
Soms concentreer ik me op een plek in mezelf die leeg is, voorbij alle verhalen. Een staat van zijn, van waaruit alles alleen maar is. Soms weet ik die plek te bereiken en resoneert hij met de wereld om mij heen. Een wereld die zich niet laat vangen in mijn verhalen. Voorbij die verhalen kan er verbinding ontstaan met wat er is. We hebben denk ik een beetje leegte nodig om onszelf, de mensen en de wereld om ons heen te ontmoeten. Misschien was dat wel waarom Meister Eckhart aan God vroeg hem leeg te maken van God. Misschien was dat voor hem de enige mogelijkheid om God te ontmoeten.
‘Deze kans kun je niet laten lopen’ wisselt zich af met ‘eigenlijk verlang ik naar een beetje leegte’. Na een week van grote twijfel neem ik een besluit. Ik besluit de once in a lifetime aan me voorbij te laten gaan en een klein beetje leegte in mijn leven toe te laten.
Er zijn momenten
wanneer men zich bevrijd voelt van zijn eigen menselijke beperkingen en
onvolkomenheden. Op zulke ogenblikken zie je jezelf op een klein plekje op een
kleine planeet staan, in verbazing starend naar de kille en toch diepzinnige en
ontroerende mooiheid van het eeuwige, het onbevatbare; leven en dood vloeien in
één, en er is geen evolutie noch bestemming, er is enkel Zijn.
Albert Einstein
Bron citaat Einstein:
http://www.krisverburgh.net/citaten1.html
