Relatieproblemen? Vergeet die dure relatietherapeut, neem de
metro. Ga achter twee vrouwen zitten en heb geduld. Vroeg of laat zal het over
relaties gaan. Vroeg of laat zullen de adviezen je om de oren vliegen.
Valentijnsdag. Ik neem plaats achter twee dames, laten we ze voor het gemak Kim
en Sophie noemen. Kim heeft gisteravond een lingeriesetje van haar vriend
gekregen. Sophie heeft nog niets gehad en ziet het somber in. ‘Ik wacht ook nog
steeds op mijn verjaardagscadeau van vorig jaar. Ik ben verdomme bijna weer
jarig.’ Algauw blijkt dat de uitblijvende geschenken niet het grootste probleem
vormen. Er volgt een klachten-abc waar ik je niet mee zal vermoeien. Het komt
erop neer dat Sophie zich iets anders had voorgesteld bij hun relatie. Ze is
teleurgesteld en weet niet wat ze ermee aan moet. Gelukkig weet Kim raad: ‘er zijn
echt genoeg andere boys weet je. Jij hebt zo een ander. Jij moet gewoon een
mattie van hem fiksen. Dan gaat ie echt stuk. En daarna moet je zeggen: “fuck
jou vriend”. Niet para worden. Gewoon doen.’ Sophie knikt bedenkelijk.
Wat verwachten we toch allemaal van de liefde, denk ik vaak. Welke eisen
stellen we aan elkaar?
Tussen de verzameling korte films over de liefde, gebundeld als Paris je t’aime, zit één parel
verborgen. Alexander Payne. De enige film die in mijn beleving echt over de
liefde gaat. Grappig genoeg is dat een van de weinige vertellingen met maar één
personage en nog wel een alleenstaande vrouw (misschien begrijpen we de liefde
alleen als we er buiten staan). Deze Amerikaanse vrouw heeft met haar werk als
postbezorger geld gespaard voor zes dagen Parijs. In haar eentje wandelt ze
door de straten en bezoekt ze aan aantal toeristische hoogtepunten. Wanneer ze vanaf
grote hoogte het uitzicht op de stad bewondert, vertelt ze in voice-over dat ze
een gelukkig mens is. ‘Alleen’, zegt ze daarna, ‘denk ik soms dat het leuk zou
zijn, iemand te hebben om dingen mee te delen. Bijvoorbeeld, toen ik heel
Parijs vanaf een wolkenkrabber zag, wou ik tegen iemand zeggen: “mooi hè?”’
Nadat ik deze korte film voor het eerst zag, heb ik teruggespoeld om er nog een
keer ademloos naar te kijken. Misschien is dat liefde, dacht ik: dat je iemand
hebt om ‘mooi hè?’ tegen te zeggen als je overdonderd bent door de schoonheid
van het uitzicht op een stad die zich onder je uitstrekt.
(Inspiratie)bron: Benbihy, E. & C. Ossard (productie) (2006). Paris je t’aime. Frankrijk: Celcius Entertainment
