Ze staan voor de ingang van het park. Haar haar is nog nat van het douchen. Voor föhnen had ze geen tijd meer. Ze at een boterham, staande aan het aanrecht. Ze dronk nog snel een tweede kopje koffie voor ze de deur uitging. Hij heeft in het park geslapen. Even maar. Op een bankje. Het is een wonder dat hij er is. En nog op tijd ook. Hij leidt haar rond door het park. De vrouw met de natte haren. Ze lopen voorbij het bankje waar hij heeft geslapen. Hij zegt er niets over. Ze ruikt zo lekker. Na een tijdje kijkt de vrouw hem aan. ‘Waar gaan we eigenlijk naartoe?’ vraagt ze. ‘Naartoe’, herhaalt hij zachtjes, ‘naartoe?’. ‘Wat bedoel je?’ vraagt hij dan.
Over deze man en vrouw schreef ik mijn eerste blogbericht. De dakloze man leidt een vrouw rond die betrokken is bij de ontwikkeling van het park waar ze doorheen lopen. De man die altijd onderweg is, maar nooit ergens naar op weg. Het was mijn bedoeling om daarmee te laten zien dat er schoonheid schuilt in niet weten waar je naartoe gaat.
Gisteravond staarde ik naar een lege pagina in mijn blocnote in een poging een nieuw blogbericht op papier te zetten. Er kwam niets uit mijn vingers. Wat ben ik eigenlijk aan het doen? dacht ik. Waar moet dit naartoe? Misschien werd mijn creativiteit geblokkeerd door het idee dat er een vooraf bepaald doel moet zijn. Maar misschien geeft weten waar je naartoe wilt ook wel richting en de kracht om dat pad te blijven volgen. Ik heb lange tijd een kaart aan mijn muur gehad met de tekst: if you don’t know where you’re going, any road will get you there. Prachtig vond ik het. Maar wat staat er eigenlijk? Als je niet weet waar je naartoe gaat of naartoe wilt, dan blijf je toch gewoon op de bank zitten? Of altijd dezelfde weg lopen? Boeddhisten zeggen dat het niet om het doel van de reis gaat, maar om de weg er naartoe. Maar als er geen doel is, is er dan nog wel een weg?
Op het metrostation zie ik een dakloze vrouw. Ze inspecteert de prullenbak, maar er zit niets in wat ze kan gebruiken. Ze vloekt en schopt tegen een leeg bierblik. Dan gaat ze op een bankje zitten en staart voor zich uit. Wat is het leven waard, zonder een naartoe?
